Sarı Papatya

Sıcacıktı buz kesmiş elleri Oysa hiç ısınmazdı Alev alev yanan yüreği Altın sarısı saçları akardı omuzlarına Ya o bebek gözleri Gizlenmiş kaçmış çukuruna Dudaklarında, Çorak toprakların kekremsi tadı Beli bükülmüş tutmaz olmuş elleri Değişmeyen tek şey merhametiydi Yumuşacık kalbi, uysal mizacı Kıyamazdı hala kırmazdı kimseyi Paramparça olsa da kendisi İçinde hiç büyümeyen çocuk Arsız sarı papatya Masal Diyarlarında, Babasının peşi sıra Gezinir durur coşkuyla Şımarır güvendiği tek adama Mutluluktan ışıldar gözleri, Hayal bile olsa... Hayal bile olsa.