Sensedim

Acıya bürünmüş, gözyaşlarımın en kor hâli, Gel de bir gör Şeyda hâlimi, Tutuşur yanarım da vermem kimselere bendeki seni! Bil ki kahroluşum aşkımın yemini, Gidişin yıkılışımın zemini, öyleyse bu hangimizin zevali? Kerbela’nın eşiğinde yanıp tutuştum da, Bir ben bedel ödedim, sense sadece izlemekle yetindin. Anlayacağın sensiz yaşamaktansa ölümü yeğlerim sevgilim! Ve bilinsin ki ölümü en güzel kurtuluş bilirim. Ayrılmaz parçamsın, lâyetezelzelimsin sevgilim! Seni unuttuğum gündür sana karşı yenilişim. Ben sensizlikte meyusum neyleyim... O yüzden şafağım buruk, Bir yanım hepten sönük ve sökük kalmış. Aşk sarhoşuyum, ne olur uyandır benliğimi Uğrunda harap olmuşum dön de bir bak ey sevgili! Ne yüreğime sığabiliyorsun, Ne de beraberinde dünyaya sığabiliyorum…