Şiir Dokunur

Dünya evimdir ve ben evimden uzakta Kar yağdığında üşüyen çocukların Üflediği avuçlarımla Suya yürüyen susuz çocuklar Afrika’da Tıpkı benim gibi Tüm olmayan şeylerime bir benzetme bulurum bu dünyada Kerpiç damları da özlerim Batı Sahra’da Gökdelenlerin tükenmişliğini de üstelenebilirim Ben, Tiran’da, Meşhed’de, Almaatı’da Bilmediğim her ne varsa Görmek için sınırları silip yer yüzünden İki doğu ve iki batıda İman ettim onun mülküne ne sığarsa