Şiirler Yalnızlığın Gölgesidir

Mertlik Kuşağı Ben giderim yarenler artık dönülmez yollardayım Geride kalanlar kıskanıp beni ardımdan ağlasın... Bakmasınlar çürüyecek diye bu bedenimi o kara topraklarda Niceleri gömülemeyip sersefil olan canlar ağlasın... Kul Murad der ki varıp divana durup cem eyledim Kendini bilmezlere köle olup satılmışlar ağlasın... Çıkarıp da o mertlik kuşağını namerde boyun eğmiş ise yürekler Bakıp da aynaya kendinden utanmayanlar ağlasın... Kader bize yazmışsa bir serüvenin yazgısını şu alına Razı olmayıp isyan edenler varıp mahşerde ağlasın... Bugün doğup da akşama ölen sevdalara kananlar Asırlardır yaşayan aşkları birde benden dinleyip ağlasın...