Simidimde Susamdın Çayımda Şeker

Sandalyesine oturan kemancı, kemanına ufak bir akort yaptıktan sonra, “Siz simidinizi çayla yerken, ben de size müsaade ederseniz, kemanımla size eşlik etmek istiyorum.” diyerek, yeni bir bir şarkıya başladı... Fakat bu bir şarkı değil, bir şiirdi... Zeki Müren’in yazdığı bir şiirdi bu: Şiire başlamadan önce, sesini biraz Zeki Müren’e benzeterek, akort edercesine bir iki cümle söyledi: “Simitle susam, birbirinden ayrılmayan iki şey gibi geldi bana.Ve yıllar önce, yepyeni bir duyguya kapılarak bu iki nesneyi birleşim olarak düşündüm. Aslında tabii, gaye yine aşk...” ve arkasından esas şiire geçti: Simidimde susamdın Yıldızları gökyüzünde sever aşıklar Ben hepsi düşsünler isterim tek tek Muradım seni dilemek Ağaçlar hiç çiçeklenmesin Tüm aylar şubat olsun Sen yağmuru severdin Bana ıslak bir günde neler verdin