Söz Uçar Yazı Kalır

Köyden getirip şehre yıktığımız denkler içinde din de kültür de iç ̧ içe geçmiş bir şekilde tadınadoyum olmaz bir lezzetle arzı endam ediyordu. Konya bütün bu alaşımın çözülmesi demekti.Yazları bizim komşunun mescidinde Kur'an öğrenmeye gidiyor, mahallede yeni yeniöğrenmeye başladığım kimlik beyanlarına bağlı ailelerin çocuklarıyla elifba cüzü ellerimizdemescide doluşuyorduk. Milletvekili Hüseyin Kaleli'nin oğlu Uğur ağabey, Topuzların çocukları;solcu, sağcı, ülkücü amcaların çocuklarına henüz bulaşmamış ağırlıklarıyla mescideSubhâneke'den girip Âyetü'l-Kürsî'den çıkıyorduk. Kendi okumalarımı nereyeyerleştirebilirdim, henüz derdime değildi ama biraz Battal Gazi, biraz Malkoçoğlu, kısmen deTommiks ve Teksas ile kendimi başka bir dünyanın içine taşıyordum.Rol modellerin ilk örnekleri bu sokaktan çıkacaktı. Bazılarına imrenecek, bazılarına resmenöykünecektim. Asil olanları vardı, yaşlarına başlarına bakmadan bilgece konuşanları vardı,paspal ve mendebur olanları da. Onlardan hangisi ben olacaktım? Buna karar vermemgerekirdi. Babam evde yoktu, annem bizlere sahiplik ediyordu, komşu evden ise kötü seslergeliyordu.