Şu Dağlar Gara Gara

Türk şiirinde yeni bir soluk; lirizmin zirvesinde mısralar. Akiflerle, Yurdakullarla, Gökaylarla, Beyatlılarla kapanıp gitmiş sanılan vatan sevgisi ve kahramanlığa övgü coşkusunun; Şu dağlar gara gara Açtı gönlümde yara Dün yürüdü üstünde Göğsünü gere gere Bugün geldi haberi Zifirden de kapkara Boğazdan Yusuf Kenan Ses verdi yana yana… Çamlıbellerle, Dağlarcalarla modası geçmiş kabul edilen anayurt ve doğa sevgisinin; Yalnızca Necip Fazıl’a özgü zannedilen sırlar ikliminden söz etmenin en güzel satırları: Stepler heceliyor Bektaş’ın nefesini Türkistan’dan duyarım Yesevi’nin sesini Mansur’un çığlıkları hâlâ Bağdat’ ta inler Bu sırlar ikliminde neler saklıdır neler… Türk şiirinde Osman Türkay’dan sonra ilk defa uzay konulu mısralar: Işıkla alay eder, atlar galaksileri, Göz açıp kapayınca yutar mesafeleri. Ne yazık ki hâlâ füzeler çağındayız, Warp denen efsanenin çok çok uzağındayız. Hepsi ve daha fazlası bu fenomen şiir kitabında…