Teori ve Uygulamada Tefecilik Suçu

Oldukça eski bir geçmişe sahip olan ve hukuk sistemimizde ilk kez 08/06/1933 tarihinde kabul edilen Ödünç Para Verme İşleri Kanunu’nda suç olarak tanımlanan tefecilik fiili, bir dizi yasal değişikliğin ardından son olarak 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 241’inci maddesinde yerini almıştır. “Ekonomi, Sanayi ve Ticarete İlişkin Suçlar” arasında sayılan tefecilik eylemi, ülkemizde özellikle son zamanlarda yaşanan ekonomik krizler ve değişen bankacılık uygulamaları nedeniyle ciddi bir artış göstermiş ve pek çok mağduriyete neden olmuştur. Bu durumun önüne geçilebilmesi amacıyla ekonomik suçlarla mücadele konusu çoğu Avrupa ülkesinde olduğu gibi ülkemizde de yoğun olarak ele alınmış, ancak yapılan yasal değişiklikler sürekli değişim gösteren ekonomik koşullar nedeniyle çehre değiştiren ekonomik ve ticari suçların önüne geçilmesinde yetersiz kalmıştır. Sözü edilen nedenler, tefecilik suçunun değişik şekillerde işlenebilmesine zemin hazırlamış, bu nedenle ortaya çıkan yasal boşlukların doldurulması ve yapılan değişiklere uyum sağlanması yeni görüşlerin ileri sürülmesini zorunlu kılmıştır. Taşıdığı öneme rağmen diğer ekonomik ve ticari suçlara oranla akademik anlamda yeterince inceleme konusu yapılamaması ve son zamanlarda yapılan yasal değişikliklerden önemli ölçüde etkilenmesi nedeniyle çalışmamızın konusunu tefecilik suçu oluşturmuştur. Çalışmamızda tefecilik suçuna ilişkin genel açıklamalar yapıldıktan sonra, öğretideki görüşlere de yer verilerek sorunlu alanlarla ilgili en makul çözüm yolları tespit edilmeye çalışılmış, konu ile ilgili diğer çalışmalardan farklı olarak, uygulamacılara yol göstermesi amacıyla Yargıtay kararları konularına göre alt başlıklara ayrılarak ayrı bir bölüm halinde verilmiştir.