Tufandı Koptu

Her sevindiğimde kırılan dişlerimle ne yapacağımı bilemedimÜç insan bir yere geldiklerinde sadece benim talihsizliğimi konuşur olduHerkes bana acıdıkça hayatta tutunacak bir şeylerinin olduğunu anladıHayatım üzerine ihtimaller, yargılar, suçlamalarVe vicdan temizlikleri yapıldıAslında kendimi bu meydana her seferinde neden atıyordum bilemedimSaflığımdan bütün saflar da faydalanmayı bildiEtimden kanımdan kemik ve iliklerimden beslenen kurtlarBitti. Buraya kadarmış. Ateş almayan silahımla bekliyorumSon lokmaları da çiğneyip yutsun diye akbabalarBekleyişim, ömür süren bir tufandı, koptu