Tuna Gözlüm; Bir Göçmen Hikayesi

Dimitri Dimov önündeki dosyadan bir dilekçe çıkartıp elime uzattı. Dilekçeyi elime alıp okumaya başladım. Dilekçede şunlar yazılıydı: "Hiçbir baskı altında kalmadan Müzeyyen olan adımı bundan böyle Minka, Mustafa olan oğlumunadını Mihail olarak değiştiriyorum."Aman Allah'ım! Öyle incindim, öyle üzüldüm ki hiçbir şey söyleyemedim. Dimitri Dimov'un insanı delip geçen keskin bakışları bir hançer gibi saplandıyüreğime. Konuşmak güçtü. Çok çaba istiyordu. Hani doğruluğuna inandığımfikirleri hangi şartlar altında olursa olsun sonuna kadar savunacak, etrafımdakiinsanlar ne tıynette olursa olsunlar kendime sadık kalacaktım? Yasak, yasaktı.Hain yasaklar kördüğüm olmuştu içimde. İtiraz edersem başka belalar, başkakahırlar üstüme üstüme gelecekti. Nihayet doğduğum, büyüdüğüm, hatıralaredindiğim Tuna boyundaki köyümden göçe zorlandım.Şimdi ana kucağı kadar sıcak ve şefkatli Türkiye'deyim. Yaşadıklarım aklımageldikçe kendime soruyorum: Neden insan doğduğu, büyüdüğü, hatıralaredindiği bir yerden göçe zorlanır ? Ben bilmiyorum. Siz biliyor musunuz ?Bunları düşündükçe yaşadıklarımı ve tanıklıklarımı sizlerle paylaşmak istiyorum.