Türk Sinemasında Düşünen Filmler ;Oluş, Adalet ve Zaman Üzerine

Sabit imajları hareketli görüntülere dönüştüren sinematograf, kendinden önceki tüm aygıtların ötesine geçerek, hikâye anlatıcılığını yeni bir boyuta taşıdı. Sinema, yaratıcılığın sınırlarını genişletirken, anlamın üretimi ve iletimine ilişkin yeni soruları da beraberinde getirdi. Bu sorulara yanıt arama çabası çerçevesinde sinematik üretimlerin felsefenin ilgi alanına girmesi, nihayetinde film ve felsefe arasındaki benzerlikleri gün yüzüne çıkartarak, filmin bir düşün eylemi olduğuna ilişkin çağdaş kuramsal yaklaşımlara kaynaklık etti. Film düşünür… Karakterler üzerine, olay örgüleri üzerine, sinemasal evren üzerine ve sonunda kendi varlığı üzerine düşünür. Felsefe olarak film anlayışının temelinde yer alan bu bakış açısı, perdeye yansıyan görsel-işitsel içeriğin, ancak filmin düşündüğü ön kabulünden hareket edilerek tam manasıyla kavranabileceğini öne sürer. Türk Sinemasında Düşünen Filmler, sinematik üretimlerin bir sunum ya da temsil işlevini yerine getirdiği şeklindeki geleneksel yaklaşımı bir kenara bırakarak, analizin merkezine medyumun ‘düşünme’ yetisini koymakta ve Türk Sinemasından farklı örnekleri bu perspektifle okumaktadır.