Türkler İçin Yönetim Sanatı;Tarsûsî’nin Siyasi-Fıkhi Risalesi Tuhfetü’t-Türk’ün On Altıncı Yüzyıldaki Mütercimi Meçhul Tercümesi

On dördüncü yüzyıl Şam Hanefi başkadısı Necmeddin et-Tarsûsî’nin (ö. 1357) etkili eserlerinin başında Tuhfetü’t-Türk gelmektedir. Müellif, 1352 yılında kaleme almış olduğu bu risalesinde, Memlüklerin Türk sultanlarının meşruluğu, devlet yönetiminde Hanefî mezhebinin diğer mezheplere olan üstünlüğü gibi hususları merkeze alarak siyasetle alakalı meseleleri çoğunlukla fıkhi bir perspektiften değerlendirmektedir. Memlük entelektüel geleneğinin erken dönem Osmanlı ilmî geleneği üzerindeki etkisi malum olmakla birlikte, Osmanlı devletinin Arap topraklarının fethini takiben on altıncı yüzyılda Rum ve Arap toprakları arasındaki entelektüel alışveriş artarak devam etmiştir. Tarsûsî’nin Tuhfetü’t-Türk’ünün on altıncı yüzyılda Osmanlı Türkçesine mütercimi meçhul tercümesi de bu etkileşimi gösteren en önemli örneklerdendir. Bu tercüme yalnızca ilmî etkileşimi göstermekle kalmayıp aynı zamanda Osmanlı siyaset düşüncesinde yükselen fıkhi geleneğin kaynaklarına da işaret etmektedir. Elinizdeki çalışmada Tarsûsî’nin metnine ve Osmanlı düşünce tarihi bağlamındaki önemine dair bir girişin ardından Osmanlı Türkçesindeki metnin çeviri yazısına yer verilmiştir.