Üç Noktalı Yalnızlık

“Şiirimizde Yakın Bir Yıldız” Ayfer Yıldız’ı, Kurgan dergisinde yayımladığımız şiirleriyle tanıdım. Benim için yeni bir şair doğuyordu. Her yeni şair, şiirin öldüğünü söyleyenlere karşı güzellik ihtiyacının ve duygusal yoğunluğun daha şiddetle yaşandığı bir zamanda sözün ve dizenin bitmediğini kanıtlar. Ölçülü şiirin zamanımızda modasının geçtiğini söyleyenlere karşı Ayfer Yıldız’ın hece kullanımındaki başarısı beni şaşırttı ve gönendirdi. Halide Nusret’ten sonra hanım yazarlarımızın ölçülü şiire pek yönelmediklerini ve serbest şiire daha çok yüz verdiklerini de bilince Ayfer Yıldız gibi yazarlarımızın şiirlerine Kurgan Edebiyat ve Kültür dergisinde daha çok yer vermeye başladık. Şairimizle Kurgan çatısında içtenlikli bir “edebi dostluk” sağladık. İletişim dilinin nispeten yozlaştığı bir zamanda bu tür edebi dostluklara ihtiyacımız ve inancımız daha da arttı. Ayfer Yıldız kimi şiirlerini okuyunca içimde titreşimler, çarpıntılar hissettim. Bence o “dilini bulan” bir yazardır. Gerçek şiirin gücü okuyucusunu derinden etkilemesidir. Duyusal ve duygusal etki bir sanat dalgası yaratır. Onun şiirlerinde bütün yalınlığı içinde sıra dışı bağdaştırmaların, yerinde özgün dize kurgulamalarının ve özellikle de şiirsel dizgenin başarıyla yapılandırıldığını gördüm. Bilindiği gibi zamanımızın kimi serbest şiirlerinde “bağımsız dize” kaybolmuştur. Bu tür metinlerde “mısra yok şiir var gibi”dir. Bana göre ister hecede ister serbest ölçüde olsun bir şiirin bağımsız mısra sayısı ne kadar çok ve başarılıysa o şiir de yapısal olarak o kadar güçlüdür. Ayfer Yıldız, bağımsız dizelerle son derecede etkili şiir dizgesine ulaşabiliyor. Serbest şiirlerinde de mısra kurguları onun şiir bütünlüğünü tamamlayan bir yapıdadır.