Unutulmaz Bir Şiir Bu

Gurur tükenmiş çoğu insanın yanağından isyan devridir yaşıyoruz bu dem bu zaman isyan bıçağı değil böğrüme sapılmış sancı devrimin İman öfkesiyle karıyorum harcı çünkü çok ağlattı, bu devrin depremi çok can aldı ve çok gördüm solgun yüzlü çocukları” ayrılmaz coğrafyada ayrılmaz simaları bir tabutu bir mezarı olmayan insanları gördüm ateşleriyle dayanmaya çalıştım dimdik gözbebeklerimde tutuşan şafak, güzel yüzlü insanların yitik canlarıyla karardı derin denizlerin kaygısında zorlu ve sınavlı siyasi sabahlara gebe duygularla gökyüzü ağlıyordu ve insanlar mal, talan peşinde hala sıkılmış bir yumruk gibi gergin Maraş’tan Hatay’dan Diyarbakır’a giden yolda sevdalı bir haykırmamla cılız bir türkü binlerce ve milyonları aşkın halkım gibi zincirlere vurulmuş içimdeki ezgi siyasetin pençesinde vergilere bağlanmış halkım felç olmuş yalnızlıklar görüyorum büyük acıların ve gözyaşları kurumuş insan gözlerinde ilhamım aşka akardı, şiirim bıçak ağzı bu gün devrim türküleri değil deprem korkusu dizelerim ve başkaldırmayı öğreniyor dudaklarım geleceğe ders vermeliyiz, hırsızlara edep irfan dağıtmalıyız vicdanları meyve tutmalı gayrı müteahhitlerin bir kere olsun sallanalım evimizde kaygısızca serin ilkbahar iklimindeyim gözlerimden akan kalemimden dökülür çok korktum ve anemide kurtarın diyen çocukların unutulmaz depremin şiiridir bu...!