Vicdan Ateşi

Öksüz ve yetim büyüdüğüm bu hayat yolunda, bütün manevi değerlerimi yitirmiştim.Darmadağın olmuş zihnimle Allah'ı unutmuş, ateizmle yatıyor, deizmle kalkıyordum.Öyle ki hiç durmadan varlığımı sorgulamaktaydım:"Ben kimim?""Nereden geldim? Nereye gidiyorum?""Bu hayatın anlamı ne?""Gerçekten bu âlemin bir yaratıcısı var mı?"Artık şüpheler ve çelişkiler rüzgârının önünde kurumuş bir yaprak gibi savruluyordum.Tam pes ettiğim anda karşıma çıkmıştı, o esrarengiz adam…Sanki efsunlu bir kalem, gözyaşıyla yoğrulmuş hayat hikâyemi yeniden yazmaya başlamıştı.