Yaratılıştan İmana

Semâvî dinlerin, münevver kalblerin, sağlam akılların ittifakla kabul ettiği en kuvvetli hakikat, bu kâinatın yaratıcısının varlığı ve birliğinin sâbit olmasıdır. Kâinat ile yaratıcı kudret arasındaki en bariz ilişki, yaratılış hakikatidir. Allah yaratandır, kâinat ise yaratılandır. Bu güçlü ilişkiyi ders veren Kur’ân-ı Hakîm ve onu okuyan münevver akıllar ve nûrânî gönüller, bu ilişkinin arka planında Allah’ın sonsuz rahmetinin olduğunu görmektedir. Bu sonsuz rahmetin varlık sahnelerinde tecelli etmesi, binlerce açıdan yaratıkları kucaklaması, özellikle en şerefli bir varlık olan insanı ebediyete kadar devam eden, bitmez tükenmez bir süreçte cennet gibi bir hayatın varlığını iktiza etmesi, Rahman ve Rahîm olan Allah’ın kâinatı yaratmasının hakiki hikmetini şuurlu varlıklara ders vermektedir. Demek ki, Yüce Yaratıcı, sonsuz rahmetini, nihayetsiz şefkatini, hesapsız keremini, karşı konulmaz kudretini, her şeyi hakkıyla bilen ezelî ilmini, her şeyi hikmetle dizayn eden sermedî hikmetini, hulâsa, bütün isim ve sıfatlarının eşsiz güzelliklerini, nazirsiz tecellilerini, misilsiz nakışlarını bizzat görmek ve şuurlu yarattığı varlıkların da nazar-ı dikkatlerine sunup göstermek adına birbirinden güzel manzaralara sâhip olan bu kâinatı yaratmıştır.