Yatağı Küften Bir Çocuk

Özlemenin künhüne vardım hatıraların Yolların, otobanların getirdiği sevince kandım Bir hurma çekirdeği durdu harflerimin üstünde Küçük bir camdan süzülen ışığın yaşamasıyla Her hatırlayış sonunda bir kendime yandım Her günü yazdıysam da durmadı günler Gece dinlediğim şehrin dertlerine kandım 'İhsan Şerif Bey kendini öldürmek istiyor' dedi bir yazar Evine bıraktım onu, bir soğuğun gölgesinde Her yazıdan sonra bir kitaba inandım