Yeryüzüne Dağılan

Mutlu ölüm yoktur o yüzden, gövdeyi sağır eden bir kin varsaGeyiklerden, yılışık konçertolardan, borsalardan kaçıpEkmeği tuzla tartmaya alışmışsa insanBirikmişse can evinde sözün öfkesiGidip o mübarek kana dokunmak isterO çocuklara, o babalara bakmak ister tarihin avlularından.Bir rövanş bekler, yeni bir raunt, bir yekinme daha.Puştluğun ümüğüne basmak isterYezitliğin kuyruğuna.