Yetimhane

Sokak çocuklarının yastığı taş, yorganı bulut, döşeği topraktır. Abdi o gün anlamıştı kendisine gökteki yıldızların ışık, bulutların yorgan, toprak ananın da döşek olacağını. Acımasız sokak yaşamı onun için köprü altındaki bir küngün içinde o gün başlamıştı. Bazı insanlar onların yaşadıklarını görmezden gelerek yargılıyorlardı ve vebalıymışlar gibi yanlarından uzaklaşıyorlardı. Onları birer potansiyel suçlu olarak görüyorlardı. Bir bilselerdi onların içlerinde ne cevherlerin yaşadığını ve o zorlu koşullarda bile neleri başardıklarını. Onlar bozkır çiçekleriydi. Bu hikâye sokakta yaşayan binlerce çocuktan biri olan Abdi’nin hikâyesidir.