Yıldız Çuvalı

“Ex oriente lux” Latince bir deyimdir ve “Işık doğudan yükselir” anlamına gelir. Bu yüzden Doğunun İnsanları güneş gibi sıcacıktır. Tenlerinin buruşukluğu gözlerden kaçmaz, gülen yüzlerindendir. Gözlerindeki sarımtırak pırıltılar antik bir bilgeliği simgeler. Hoşgörünün ilmi ruhlarından yansır. Dünyada her şeyin son kez başladığı yerde, her medeniyeti bir arada yeşertmiştir. Bu medeniyetler arasında Doğu’da hüküm süren Urartu Krallığı tarih boyunca diğer medeniyetlere ilham olmuş ve bölgede etkili bir şekilde hüküm sürmüştür. Bu hikaye MÖ 8. Yüzyılda Urartu Kraliyet Yazmanının oğlu Urhe’nin, Ay Tanrıçasına bir dua etmesi ile başlar. Urartu Krallığı’nda Ay Tanrıçası Şirue, ayın sembolü ve koruyucu tanrıçası olarak kabul edilirdi. Ayın güzelliği, ışığı ve koruyucu özellikleri ona atfedilirdi. İnsanların tarlalarını ve mahsullerini koruması, bereketi arttırması ve kötülükleri uzaklaştırması beklenirdi. Urhe de dolunay vakti sıkışıp kaldığı altın madeninde Ay Tanrıçası‘ndan bu zulmün bitmesini diledi. Binlerce yıl sonra Nevra, dünyadaki kötülüklerin bitmesini dilediği gece evren onların yolunu kesiştirdi. Bir yıldıza çarpan dileği onu başka bir yıldızın dileğine götürmüştü. Yok olan ve var olan her şey o gece birbirine kavuşmuştu. Akıl zamanın ötesindedir. Tıpkı atalarımızın tecrübelerini görmezden geldiğimiz bu şiddetli değişiklik yüzyılında olduğu gibi, insanın dünyada unuttukları bir gün başka galaksilerde yeniden hatırlanacaktır. Bir hilesi varsa bu işin değerli okuyucular o da sınırsız aklın sonsuz zamanın ötesinde yaşamasındadır. Lütfen arkanıza yaslanın ve olasılıkların sizi tarihin ve bilimin yıldızlardan bulanıklaşmış suyunda gezintiye çıkarmasına izin verin.