Yüz Başlı Dünya

"Dedi ki götür beni aya aya aya," radyo son ses çalıyor, araba süratini artırıyordu. Radyo Kafadireksiyonu sıkı sıkı tutarken, Bayan Dudak avucundaki taşı hiç bırakmadı. Araba o kadarhızlanmıştı ki etrafa baktıklarında görebildikleri tek şey renk cümbüşü oldu. Görüntüler birbirinekarışmış, arabayı yutan gizli bir tünel oluşturmuştu. Bu kez korkusuzca atmosfer katmanlarınıgeçtiler. Gökdelenlerin arasından süzülerek parktaki bir ağacın hemen yanına sert bir inişyaptılar. Radyo Kafa ağaca çarpmamak için direksiyonu kırarken Bayan Dudak kahkahayıpatlattı. İkisinin de saçları rüzgârda karışmış, gözlerindeki şaşkın ifade yerini tuhaf bir parıltıyabırakmıştı. Son derece klasik bu yaz gününde Impala, Bayan Dudak'ın işaretini takip ederek,New York sokaklarında son bir tur attıktan sonra sinemanın kapısında durdu.Dünyayla kim baş edebilmiş! Aya da gitsen yerküreyi yanında taşıyorsun. Mağara duvarlarınaçizilen resimler zamanla değişerek insan hâllerinin yeni akisleri oluyor. Acıkan ve aç bırakan,seven ve nefret eden, avlayan ve avlanan, imar eden ve yıkan bir varlık insan. Kendi başınınağırlığını taşıyamazken yüz başlı dünyanın yükünü omuzlamış. Bir belayla baş etse diğer belahiç ummadığı yerden başını çıkarıyor. Eski lunaparklarda başlarına tokmakla vurdukça yeni birdelikten hızla başını çıkaran oyuncak kunduzları hatırlatıyor mücadelesi. Zeynep Emirdağ, ironimerdivenini kâh dağın zirvesine yaslıyor, kâh ayın pütürlü yüzeyine. Kurgunun imkânlarınıinsanı tanımak için seferber kılıyor. Gülümseten öyküleriyle "uzun yola çıkmaya hüküm giymiş"insana nefes molaları armağan ediyor.