Zerê

Dema ku ez zarok bûm, Zerê got û domand. “min digot qey dinya gundê me tenê ye, ez direvîyam, nedirevîyam nedigihiştim serê gundî, bêhna min diçikîya. Wê demê ez nû bi xwedê hesîyabûm û nû pêra dipeyîvîm, min dua dikirin. Min li esmanî dinihêrî û digot "ey xwedayê dilovan! te çima dinya evqas mezin çê kiriye? ez pir diwestim heta diçim cihekî û têm" dibihîst yan ne dibihîst ez nizanim, lê min digot. Dûvra ez rojekê bi bavê xwe ra çûbûme sûka bajêr, min navê bajêr bihîstibû lê qet nedîtibû û min nizanibû çi ye. Ez gihiştim bajêr, min dît ku dinya ji gundê me mezintir e, vaye bajar jî heye, ez matmayî mam. Devê min vekirî ma, di hişê min ra wiha derbas dibû. "Weeeeeeeoo dinya çiqas mezin e, hem gund hene hem bajar hene " dûvra her ku ez mezin bûm dinya jî mezin bû û herî dawî li ser milê min bû barekî bi qasî dinyayê! ``Ev roman bi qasî vegotinê, bi mijara xwe jî balê dikişîne: Çîroka têkoşîn û wêrekîya jineke kurd e ku di wexta şerê Rûs û Osmanîyan da, di nav her du artêşan da maye... Romaneke herikbar e ku mirov dest pê bike heta dawiyê nikare dev jê berde!``