Zetinyağının Sırrı

Cûd, köyünü çevreleyen zeytin bahçelerine doğru koştu. Adımlarıyla yolu, büsbütün yutargibi, kanatsız uçmak ister gibi koşuyordu. Köyün batı yakasına bakan tepeye ulaşıncaya dekkoşmaya devam etti. Tepeye tırmandı ve en yüksek noktasında durdu. Gözlerinden akanyaşlar, yorgunluktan pembeleşmiş yanaklarından süzülüyordu. Var gücüyle bağırdı:"Ben babamı görmek istiyorum... Onu ziyaret etmek istiyorum... Babamı görmekistiyoruuum!"* * *"Babacığım, ne seni ne de arkadaşlarını unutmayacağım, bundan emin ol!"Bu son cümle Ebu Cûd'u hıçkırıklara boğdu. O esnada bütün koğuşun, başının etrafındadöndüğünü hissediyordu. Şu küçücük çocuğun omuzlarına yüklediği yükün ağırlığınıhissediyordu. Evet, o çocukluğunu yaşayamadan ve zamanından önce tam bir erkek olmuştu.