Zongo'nun Değirmeni

Hikâyelerinde, geleneksel olanla modern anlatının imkânlarını ustalıkla harmanlayan RecepSeyhan, Anadolu'daki zengin birikime yönelik kazı çalışmalarına devam ediyor. Seyhan bukez, mübadele yıllarına götürüyor okuyucuyu ve bu topraklara değer katan farklı din vekültürlerin bölüştükleri kaderleri paylaşıyor bizimle. Zongo'nun Değirmeni ve Flora'nınÇıngırakları ile çerçevelenen bu evrensel tema ile bireyin varoluş mücadelesine, insanolmanın erdemine, farklı bir pencereden mercek tutuyor.Kitapta, dili ve anlatımıyla öne çıkan hikâyelerden biri olan Ölü Sesleri Korosu'nda,tasavvuf/tarikat geleneğimizdeki bir uygulamaya getirilen yöntem eleştirisi ise epeycetartışılacak gibi görünüyor.Hiç görmedikleri kuşlar girerdi o zamanın çocuklarının rüyalarına. Öyle ki gün ışımayabaşladığında Şehrazat'ın, anlattığı masalın sonuna geldiğini anlarlar; hatta o sırada sarayınbahçesinden gelen kuş seslerini bile işitebilirlerdi. Bununla kalmazlar, Kafdağı'nın ardındanaşk vadisine doğru süzülen Zümrüdüanka'yı; Bağdat medreselerinin kubbelerindenhavalandıktan sonra önce Ahlat üzerinde yükseklerden seslenen; oradan batıya doğru kanatçırpıp Süleymaniye'de soluklandıktan sonra Tuna boylarını geçerek Kosova'daki Sultan Muradmakamında karar kılan Hüma kuşlarını; Belkıs'tan Hz. Süleyman'a haber getirmek üzereYemen semalarında ha bire kanat çırpan Hüthüt kuşunu, Mekke'nin etrafındaki dağlardaninerek Ebrehe'nin ordusunu Kâbe önlerinde perişan eden Ebabil kuşlarını da görebilirlerdi ozamanın çocukları rüyalarında...