Çocuk ve Emek

İnsan yaşamının en hassas dönemi bebeklik ve çocukluk dönemidir. Bu dönemde elde edilen/edilemeyen özellikler bireyi yaşamı boyunca takip eder. Çocuklar, bu hassas dönemi çocukluklarının tadını çıkaracakları, oyun oynayacakları ve kendilerini mutlu hissedecekleri bir biçimde yaşamalıdırlar. Ancak, dünya genelinde bu şekilde çocukluk dönemi geçiren ‘mutlu azınlığı’ oluşturan çocukların miktarı ve oranı oldukça düşüktür. Azgelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde çocuklar çok erkan yaşlardan itibaren ailelerinin geçinebilme mücadelesine destek olmak amacıyla ücretsiz aile işçileri olarak emeklerini kullanmaya başlamaktadırlar. Yaş biraz daha büyüdükçe emek piyasasına girmekte ve çok uzun sürelerle ve düşük ücretlerle çalışmak durumunda kalmaktadırlar. Bu çalışmada, çocuk işçiliğinin tarihsel süreçteki gelişimi, çocuk işçiliğini doğuran nedenler ve yarattığı sorunlar Dünya ve Türkiye ölçeğinde ele alınmakta ve değerlendirilmektedir. Çocuklar için daha iyi bir dünya oluşturmak yetişkinlerin görevidir. Çocukların yeri fabrikalar ve çalışma alanları değil, eğitim kurumları ve oyun alanları olmalıdır. Bireyler, toplumlar, özel ve kamu kuruluşları ile sivil toplum örgütleri bu amaca ulaşmak için bütün olanaklarını etkin bir biçimde kullanmalıdırlar.